ZDRADA, LUDZKI DUCH POMYŚLAŁ!

ZDRADA, LUDZKI DUCH POMYŚLAŁ!

371.

A powinien poczuć, co w ten sposób zostało powiedziane, a tak nadmiernym rozmyślaniem, Słowo Pana, rozumem w ziemskie zostało zagrzebane. A przecież Słowo w swej wibracji nie da się pochować i tak długo będzie w duszy brzmiało, aż dojdzie do Jego odczucia.

I podobnie robią wszystkie ludzkie duchy, zamiast odczuć, zarejestrować w obrazie, a potem zinterpretować, robią to odwrotnie. Mózg przedni, rozum ma ograniczoną pojemność, a Słowo jest im obce i dlatego jest niepojęte, i rozum bierze to za nielogiczne, gdyż nie mieści się w ziemskich granicach.

Słowo Pana Jest pojęciem wszechogarniającym i zawartym w Świetle wypełnia sobą prawa.

Swoje określenia dotyczą pojedynczych szczegółów i najszerszych granic. Przecież prawo Boże to trzy pojęcia:

1.      Ciężar.

2.      Jednorodność.

3.      Skutek zwrotny.

Przykładając wszędzie te pojęcia mamy czytelny obraz wszystkiego: szczegółów i najszerszych granic.

Jeżeli badacie Słowo, a nie osobę, to zwróćcie uwagę na odczucia i tu szukajcie pojęć, skojarzeń, obrazów, podpowiedzi, bo rozumowo rozgrzebując proces, to tak jakbyście szli do ciemnego do spowiedzi. Śmieszne, prawda?!

Dlatego duch słucha i duch odpowiada, a rozum może próbować wydobyć jasne określenia.

Uważajcie ludzkie duchy, Słowo do was jasno przemawia, a wy bez duchowego wysiłku chcecie Je rozumowo pojąć! Logika wynika z czytelności obrazu, z jego odczucia, a ziemskie działanie ma być odblaskiem waszego duchowego sedna, i tu jest wasz szczególny wysiłek, tu wasza praca.

Gdyby nie oczekiwano waszego duchowego wysiłku, to jabłko poznania jak do was by spadło, jakby nie było ciśnienia waszego chcenia?

Spróbujcie Słowo Boże czytać uczuciami, tu bliskość obrazu, a zrozumienie przyjdzie w pojęciach, a nie w rozumowych interpretacjach. Przecież mówiłem wam już o efekcie »rybickiego«.

Jeszcze raz wyjaśnię:

Słowo Pana Imanuel przekazał wam w Przesłaniu Graala »W ŚWIETLE PRAWDY«, w oryginale w języku niemieckim.

Każdy, kto tłumaczy Słowo lub Je odczytuje, aby Go pojąć musi stać w Świetle, wtedy przyjmuje obrazami, duchowymi pojęciami, a dopiero je wydobywa do świadomości dziennej, posługując się rozumowymi czynnościami; pisze lub wyjaśnia w mowie innym.

Efekt »rybickiego«, to przeczytanie rozumem i rozumem napisanie, zabrakło ducha stojącego w Świetle, a przecież jest taka modlitwa na zakończenie Słowa:

STOIMY W ŚWIETLE!

Stoimy w Świetle, w Twoim stworzeniu i wiemy o Tobie, o Twórco wszechświata. Wiemy o Twojej nieskończonej mądrości i dobroci, o Twojej prawiecznej Mocy i niewyczerpalnej Sile. Modląc się wznosimy ręce do Ciebie Panie i prosimy Cię; niech Twoja wielka dobroć i łaska pozostanie nad nami.

Dziękujemy Tobie Panie za to i niech tak się stanie!

Przecież w tej modlitwie macie podpowiedź, że jako duchy musicie stać w Świetle, być z Nim połączeni, aby w powstałym kanałem energetycznym od siebie w sile uczuć, otworzyć drogę do siebie Światłu, które zakotwiczy w was w skutku zwrotnym.

Słowa są tylko formami, które trzeba napełnić uczuciem, bo inaczej spadną wam szybko na głowę kamienie rozumowego myślenia.

Dlatego Przesłanie Graala i Miłości, to Księga przeznaczona dla ducha, a nie dla jego rozumu, który Ją tylko czyta.

Efekt »rybickiego«, to określenie takiego ziemskiego twora, który się samo okaleczył, wykastrował się z uczuć: z jasnego odczuwania, z jasnego widzenia, z jasnego słyszenia.

To żołdak ciemności, gdyż zamiast odczuwać, na piedestale w swoim wnętrzu nadmiernego myślenia posadził Lucyfera, stał się jego sługą. Tu zakipi ciemność, a syk jest jego odezwą!

Jezus Chrystus